#ارمیتا زنده است!
#آرمیتاگراوند بغضی که فرو خورده شد و ملتی و بلکه جهانی را غصه دار و بغض آلود کرد و در میان این خیل عظیم جمعیت دلخور و عزادار قوم کهن و ریشه دار لک که #آرمیتا از آنها بود بغضش را با تمام تلخی فرو خورد و از این بغض چون ماری بر خود می پیچد تا روزی که با یک‌ حادثه پیش بینی نشده بغضش بترکد و جهانی را برآشوبد.
حاکمیت این بار هم مثل همیشه اشتباه بزرگی را مرتکب شد و قضیه نه چندان پیچیده ای را به کانون بزرگ متشنجی مبدل کرد و به بیراهه برد.
آرمیتا کم سن و سال بود، دختری زیبا و‌ پر انرژی که زندگی را دوست داشت. او شاید درک ژرفی از انقلاب و آزادی به آن مفهوم نداشت. آرمیتا تنها می خواست زندگی کند و سرزنده باشد. موهایش را به باد بسپارد، مغرور و سرافرازانه راه برود و با دوستانش بازی کند و آزاد و رها بدود و شادی کند و به خاطر کم سن و سال بودن و قلب پاک ‌کودکانه اش هنوز نمی دانست که چنین رفتار و کرداری که کمترین حق زندگی برای یک انسان است در جامعه بدبخت و له و لورده شده ی ما تاوان بزرگی به دنبال دارد و این تاوان ممکن است فلج و کورت کند و یا جانت را بستاند و زندگی را از تو سلب کند؟!
زندگی آرمیتای نوجوان را به سوی خود می خواند و او بنا به فطرت انسانی می خواست شاد باشد و سرزنده زندگی کند.
#آرمیتا اکنون زیر خاک است شاید سلولهای مغز جوانش هنوز هم زنده اند و باور نکرده چرا زیر خاک است، موهای زیبای آرمیتا را دیگر باد تکان نمی دهد و خاک در خود پوشانده است. مرگ آرمیتا هر جور اتفاق افتاد می توانست این همه غم و اندوه و بغض را بر دل انسانها و به ویژه بر دل همتباران و هم زبانهای لک او باقی نگذارد. مردمی که حتا (گورغریب) را ظلم بزرگ به خود می شمارند و آرمیتا گورغریب شد و اجازه ندادن در زادگاهش سرطرهان کوهدشت آن طور که خانواده و پدر و مادرش می خواستند به خاک سپرده شود.
بلی؛ گفته می شود لک ها، همتباران آرمیتا بسیاری شان در مقام وکیل و وزیر و فرماندهان بلند پایه در دم و دستگاه نظام جمهوری اسلامی خدمت می کنند و بالاترین رقم اعدامها و زندانیان نیز به مردم لک زبان تعلق دارد و مسئولین و به ویژه اتاق فکر نظام نمی بایست بر دل این مردم داغ سنگین تر از سنگین بگذارد و نمی بایست قوم بزرگ لک را که پس از شکست همتبار و هم زبانشان سلسله زندیه به شکل دهشتناکی در سرزمین ابا و اجدادیشان شکنجه و در به در و آواره شده و بسیار مظلوم واقع شده اند را بیش از این غمبار و بغض آلود کرد و به هیچش به حساب آورد. اهانتی که تاوانش را دیر یا زود خواهد پرداخت. اگر جمعیت بزرگ مردم لک عکس العملی را که باید در مرگ و خاکسپاری آرمیتا از خود نشان می داد، نشان ندادند شاید دلیلش این باشد که این قوم هنوز در شوک هستند هر چند مردمی نیز هستند که بنا به شعور ذاتی و فرهنگ شفاهی شان آسان تن به دام و تله نمی دهند.
آرمیتا زنده است و در گستره تاریخ سرزمین مظلوممان و در دل های مجروح مان جاودانه خواهد بود.